Parafia Rzymsko - katolicka

pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski

 

Są rzeczy trudne i beznadziejne, ale ,,u Boga nie ma nic niemożliwego”, zwłaszcza gdy oręduje w tych sprawach Matka Najświętsza.

 

Przykładem tego jest budowa kościoła pod wezwaniem NMP Królowej Polski w Raciborsku. Wierni tutejszej okolicy nawet w najśmielszych marzeniach nie śnili, aby w Raciborsku mógł być wybudowany kościół chociażby najskromniejszy.

Ksiądz prałat Jan Gustkowicz, rodak z Raciborska, marzył od młodości o budowie kościoła i już jako kapłan zabiegał o wybudowanie kościoła u pana Hrabiego, ale bezskutecznie. Skończyło się na tym, że w 1939 roku po wybuchu drugiej wojny światowej pan Hrabia wystarał się u ks. arcybiskupa Adama Stefana Sapiehy, aby we dworze odprawiała się Msza św. W niedziele i święta dla służby i miejscowej ludności. Dojeżdżali z Mszą św. wikarzy z Wieliczki.

W styczniu 1945 roku władze PRL–u rozparcelowały majątek Morsztynów, a całą rodzinę wysiedlili do Krakowa, miejscowa ludność na czele z rodzinami Gustkowiczów, Windaków, Hartabusów, upomniała się o swoją kaplicę. Wpisano ją do Ksiąg Wieczystych jako kaplicę p.w. NMP Królowej Polski.

W międzyczasie budynek dworski zajmowała szkoła rolnicza,a później leśnictwo, ale było miejsce wydzielone na kaplicę i zakrystię.

Z czasem gdy drewniany dwór, już dotąd bardzo zdewastowany, uległ dalszej ruinie i czynniki państwowe wyprowadziły się z niego, pewnej nocy mieszkańcy Raciborska z inspiracji ks. Józefa Gąsiorowskiego, ówczesnego wikariusza z Wieliczki, wyburzyli wewnętrzne ściany dworu i cały budynek był już kaplicą. Władze państwowe na to nie zareagowały.

Pierwszym stałym duszpasterzem w tej kaplicy był w roku 1964 ks. Eugeniusz Hlibowicki. W następnym roku przyszedł na jego miejsce ks. Adam Małecki, który był w Raciborsku do roku 1968. Zaczął z wiernymi robić pustaki betonowe i wymieniać stopniowo zbutwiałe ściany, aby z kaplicy drewnianej zrobić murowaną. Było to robione nielegalnie, bo ówczesne władze nie dawały zezwoleń na żadne takie przeróbki, tym bardziej że budynek i grunt, na którym się znajdował były własnością państwa. Władze wytoczyły ks. Małeckiemu proces, tylko amnestia uwolniła go od sankcji karnych. Od 29 czerwca 1968 do 29 czerwca 2005 roku trzecim stałym duszpasterzem w Raciborsku był ks. Stanisław Mżyk. Obecnie posługę duszpasterską sprawuje ks. Kazimierz Kubik.

 

 

W Dzień Peregrynacji Kopii Cudownego Obrazu Jasnogórskiego – 12 października 1968 roku, wierni wraz z duszpasterzem złożyli Matce Bożej przyrzeczenie, że w miejsce ubogiej kaplicy p.w. NMP Królowej Polski zbudują godną jej czci świątynię, prosząc Ją jednocześnie, aby wypraszała potrzebne do tego łaski i pomogła zrealizować przyrzeczenie. Matka Boża przyjęła nasze przyrzeczenie i spełniła nasze prośby, bo chociaż były niewyobrażalne trudności i przeszkody, komplikacje wydawałoby się nie do pokonania, znikały dzięki Jej Nieustannej Pomocy.

Dnia 11 kwietnia 1977 roku ks. bp Albin Małysiak poświęcił i wmurował kamień węgielny wyjęty z podziemia katedry wawelskiej w wysoko wznoszących się już murach kościoła. W roku 1978 przypadła dziesiąta rocznica Peregrynacji i spełnienie złożonego wówczas przyrzeczenia Matce Bożej. Kościół jest już gotowy w stanie surowym i oddany do służby Bożej. Dnia 5 listopada 1978 roku poświęcił go ks. bp Jan Pietraszko. Miał tego dokonać w tym dniu ks. kardynał Karol Wojtyła, ale przeszkodził mu w tym wybór na Papieża.